NYSA vel NYSSA

NYSA, vel NYSSA

Indiae civitas, a Libero Patre condita, teste Strabon. l. 13. sita sub radicibus montis, quem Meron vocant, Virg. Aen. l. 6. v. 805.

Nec qui pampineis victor iuga flectit habenis,

Liber agens celso Nysae de vertice tigres.

Hinc Via Nyssae. Dionys. v. 1159.

Τοὔνεκα Νυςςαίην μιν ἐφημιξαντο κέλευθον.

Vide sis illic Eustathium. Item nysa unus ex Parnassi verticibus Baccho consecratus. Iuvenal. Sat. 7. v. 63.

Quis locus ingenio; nisi cum se carmine solo

Vexant, et dominis Cyrrhae Nysaeque feruntur

Pectora nostra, duas non admittentia curas?

Lucanus l. 8. v. 801.

Et iuga tota vacant Bromio Nyseia. ——

Idem l. 1. v. 65.

—— Cyrhaea velim secreta moventem

Sollicitare Deum, Bacchumque avertere Nysâ.

Alia est Nysa in Thracia, Steph. Homer. Il. ζ. v. 132. ubi de Lycurgo:

Ὅς ποτε μαινομένοιο Διωνύςςοιο τιθήνας

Σεῦε κατ᾿ ἠγάθεον Νυςςηΐον. ——

Vide sis illic Didymum. Nicander in Alexipharmacis v. 30.

Ὡς δ᾿ ὁπότ᾿ ἀγρίοεςςαν ὑποθλίψαντες ὀπώρην

Σιληνοὶ, κεραοῖο Διωνύςςοιο τιθηνοὶ,

Πρῶτον ἐπ᾿ ἀφρίζοντι τοτῷ φρένα θαρηχθέντες

Ὄμμασι δινήθησαν, ἐπὶ σφαλεροῖσι δὲ κώλοις

Νυςςαίην ἀνὰ καιτὺν ὑπέδραμον ἀφραίνοντες.

Decem Nysas enumerat Stephanus et Homeri Scholiastes, ubi supra. Vide Hesychium, in Νύςα, et Casaubon. ad Nysseni epistolam. Item hominis proprium, Cicer. l. 3. de Nat. Deor. Dionysios multos habemus, primum Iove et Proserpinâ natum; secundum Nilo, qui Nysam interemit. Nic. Lloydius.